اثر منیزیم خوراکی بر پاسخ انقباضی آئورت جدا شده ی بدون اندوتلیوم در موش های صحرایی دیابتی و سالم

مقدمه: گروهی از بررسی ها نشان می دهند که کمبود منیزیم در عوارض قلبی ـ عروقی مرتبط با دیابت شیرین نقش دارد. از این رو، در این مطالعه اثر طولانی مدت مصرف خوراکی منیزیم در پاسخ دهی آئورت ایزوله به کلرید پتاسیم و فنیل افرین در نبود اندوتلیوم بررسی گردید. مواد و روش ها: 60 عدد موش صحرایی نر با نژاد ویستار (250-180 گرم) به دو دسته ی دیابتی و دو دسته ی شاهد تقسیم شدند. یک گروه از هر دسته حیوانات دیابتی و سالم سولفات منیزیم اضافه شده در آب آشامیدنی و گروه دیگر تنها آب معمولی دریافت کردند. در انتهای 8 هفته، آئورت سینه ای با دقت جدا، به حلقه های 3-2 میلی متری تقسیم و پس از زدودن اندوتلیوم به حمام بافت منتقل گردید. پس از آن بافت در معرض غلظت های 10، 20، 40، 60، 80 میلی مولار کلرید پتاسیم و نیز غلظت های 9-10، 8-10،7-10، 6-10،5-10 مولار فنیل افرین به صورت تجمعی قرار گرفت و پاسخ های انقباضی با استفاده از ترانس دیوسر ایزومتریک ثبت شد. هم چنین در طول این مدت، هر 2 هفته یک بار، از حیوانات برای اندازه گیری گلوکز پلاسما خون گیری به عمل آمد. یافته ها: پاسخ های انقباضی عروق به کلرید پتاسیم و فنیل افرین در گروه شاهد به طور معنی داری بالاتر از گروه دیابتی بوده (05/0p<) و تفاوت معنی داری بین موش های درمان شده با منیزیم و موش های درمان نشده، یافت نشد. داده های حاصل از حداکثر پاسخ انقباضی عروق به کلرید پتاسیم 23/0±32/2، 19/0±76/2، 11/0±96/1 و 21/0±84/1 و بیشترین پاسخ به فنیل افرین 24/0±94/2، 20/0±38/3، 27/0±24/2 و 27/0±61/2 (گرم به ازای میلی متر مربع) به ترتیب در گروه های شاهد، شاهد دریافت کننده ی منیزیم، دیابتی و دیابتی دریافت کننده ی منیزیم بود. از سوی دیگر، بین موش های درمان شده با منیزیم و موش های درمان نشده تفاوت معنی داری در گلوکز پلاسما مشاهده نگردید. نتیجه گیری: مصرف خوراکی منیزیم به مدت 8 هفته تأثیر قابل ملاحظه ای در انقباض پذیری آئورت ایزوله ی بدون اندوتلیوم مدل تجربی دیابت نوع 1 ندارد.